Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Το άγχος στο αδυνάτισμα

Δε θα μιλήσουμε για το άγχος γενικότερα, αλλά το πώς αυτό επηρεάζει το σωματικό μας βάρος. Γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους που το άγχος τους κόβει την όρεξη, τους κρατάει συνεχώς "στην τσίτα" και κατά συνέπεια τους κρατάει και αδύνατους.
Εγώ δυστυχώς ανήκω στην άλλη κατηγορία. Όταν είχα άγχος ή στεναχώρια ή βίωνα οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα, το έριχνα στο φαγητό. Γινόταν το διέξοδό μου, η παρηγοριά μου. Το κενό που ένιωθα στην ψυχή μου προσπαθούσα να το γεμίσω γεμίζοντας το στομάχι μου. Και τη συνέχεια την φαντάζεστε βέβαια. Αφού είχα πάρει κιλά, άρχιζα να αγχώνομαι και να στεναχωριέμαι και γι αυτόν τον λόγο κι έτσι είχα δυό στεναχώριες ν'αντιμετωπίσω!... Κάτι σας θυμίζει; Join the club!
Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτή η αλυσίδα έπρεπε να σπάσει. Βρήκα άλλα διέξοδα για το στρες και τις στενάχωρες καταστάσεις και τώρα το μόνο που μου έμεινε είναι να ξεφορτωθώ και τα κιλά!
Ας πάμε τώρα στην περίπτωση που έχουμε αρχίσει το πρόγραμμα της δίαιτάς μας, όπως εμείς καλή ώρα κι αρχίζει να μας καταλαμβάνει άλλου είδους άγχος: Θα τα καταφέρω; Γιατί δε χάνω γρήγορα; Θα προλάβω μέχρι το καλοκαίρι; Αυτό το άγχος δεν το θέλουμε καθόλου, θα εμποδίσει την πρόοδό μας και το μόνο που θα μας κάνει είναι να θέλουμε να φάμε περισσότερο!
Τι κάνουμε λοιπόν; Χαλαρώνουμε. Ακολουθούμε το πρόγραμμά μας και δεν αφήνουμε τίποτα να μας στεναχωρεί. Τι κι αν μια φορά παρασυρθούμε και φάμε κάτι παραπάνω, ή κάτι απαγορευμένο; Δε σκάμε καθόλου. Έχουμε συνεχώς στο μυαλό μας τη σκέψη πως τώρα είμαστε πολύ καλύτερα από πριν. Πρώτα δεν κάναμε τίποτα για την εμφάνισή μας, τώρα κάνουμε, έχουμε πρόγραμμα, έχουμε στόχο. Δεν κάνουμε αγώνα δρόμου, δεν έχουμε προθεσμία λήξεως, αλλάζουμε τη διατροφή μας κι αλλάζουμε τη ζωή μας. Σιγά σιγά.
Σκεφτείτε πόσα χρόνια μας πήρε να βάλουμε τα παραπανίσια κιλά. Το δίκαιο θα ήταν να κάνουμε άλλα τόσα χρόνια να τα χάσουμε! Είμαστε πολύ τυχεροί όμως, γιατί θα τα χάσουμε πολύ πιο γρήγορα, σε μερικούς μόνο μήνες, οπότε γιατί να στεναχωριόμαστε;
Έπειτα, έρχεται εκείνη η μέρα, που ενώ έχουμε χάσει μερικά κιλά κι έχουμε χαρεί αρχικά, κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και σκεφτόμαστε "χάλια είμαι, τι κατάφερα τόσο καιρό, αφού ακόμα χοντρή είμαι!". Και πάμε στην κουζίνα και τρώμε ό,τι δεν έχουμε φάει τόσο καιρό από τα νεύρα μας!...
Εδώ θέλει προσοχή. Κάθε φορά που θα σας πιάνουν τέτοιες κρίσεις, θα θυμάστε πως είσασταν ΠΡΙΝ χάσετε αυτά τα λίγα κιλά και δε θα θέλετε να ξαναγυρίσετε εκεί. Γι αυτό εφαρμόζουμε την απλή μέθοδο του να σκεφτόμαστε και να λέμε πόσα κιλά χάσαμε κι όχι πόσα πρέπει να χάσουμε ακόμα. Θετική σκέψη λοιπόν κι η μπόρα θα περάσει!
Το ίδιο να εφαρμόζετε κάθε φορά που κάτι θα σας αγχώνει ή θα σας στεναχωρεί. Το αφεντικό σας, ο άντρας σας, τα παιδιά σας, οποιοσδήποτε. Μην εκδικείστε τον εαυτό σας με το να του προσθέτετε βάρος, επειδή κάποιος άλλος σας σύγχυσε. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να νιώσετε ενοχές επειδή προδώσατε το στόχο σας και τον ίδιο σας τον εαυτό. Μην αφήσετε τίποτα να σας αποπροσανατολίσει, να σας εμποδίσει από το να πετύχετε το στόχο σας, να σας γκρεμίσει τ'όνειρό σας. Με λίγα λόγια φίλες και φίλοι μου, εμείς θ'αδυνατίσουμε, ο κόσμος να χαλάσει!
Υπάρχει κάτι άλλο που σας αγχώνει; Κάτι που να σας στεναχωρεί και να σας εμποδίζει να μπείτε σε πρόγραμμα; Πείτε το και θα βρούμε τη λύση. Αν δε θέλετε να το κάνετε επώνυμα, γράψτε το ανώνυμα σε σχόλιο ή στείλτε μου μέιλ στο mtzirita@hotmail.com. Και να θυμάστε: δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ που να μη μπορούμε να κάνουμε. Όλα στο μυαλό μας είναι...

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μαρία μου γλυκιά, μίλησες στην καρδιά μου. Προσπαθώ ..... να αντιμετωπίσω πολλα από όσα λες.
Σε ευχαριστώ καλό απόγευμα.
Τζένη

Maria Tzirita είπε...

Γι αυτό είμαστε εδώ Τζένη μου! Καλη συνέχεια και σε σένα, κράτα γερά! Φιλάκια!

Vassilis είπε...

Kαλά τα λες Μαρία για το άγχος και τις κρίσεις απελπισίας που μερικές φορές καταλήγουν σε επιδρομή στα άδυτα του ψυγείου.
Σε αυτές τις στιγμές είναι όντως πολύ δύσκολο να συγκρατηθείς και να μη φας κάτι, αλλά τουλάχιστον καλό είναι να προτιμήσουμε κάτι υγιεινό και χορταστικό. Μπορεί να φανεί αστείο αυτό, αλλά ένα μεγάλο καρότο είναι ότι πρέπει : είναι σκληρό και μετά από μερικά λεπτά τα σαγόνια (όχι του ... καρχαρία) έχουν κουραστεί να μασάνε και έχεις ξεχάσει και ξεγελάσει συνάμα την πείνα!

Σταυρούλα είπε...

Είπα εγώ παιδάκι μου ότι σε εγκαταλείπω;Απλά χτες ήθελα να πω όλα όσα έγραψες σήμερα αλλά δεν μου βγαίνανε.Πάντως με κατάλαβες και τα είπες εσύ μια χαρά.Ετσι απόψε αρκέστηκα στο να τα αντιγράψω στο μπλογκ μου για να δηλώσω έμπρακτα πως παραμένω συνοδοιπόρος!Μαρία μου πολλά μου φιλιά.

pavlina είπε...

Καλησπέρα Μαράκι μου, και εγώ όλα αυτά που λες προσπαθώ να τα αντιμετωπίσω τις τελευταίες ημέρες...ελπίζω να τα καταφέρω...

Ανώνυμος είπε...

Να Μαρία μου που δεν χρειάστηκε να πω εγώ περισσότερα ...το ποστ αυτό είναι ακριβώς τα λόγια που ήθελα να σου πω περι του υπερφαγικού επεισοδίου που είχα προ ημερών!Το άγχος και η κακή ψυχολογία (διανύω πολύ δύσκολη περίοδο μήνες τώρα) θέλουν αρκετή "δουλειά" για να αποσυνδεθούν απο το φαί και τα γλυκά.Και έχεις τόσο δίκιο οτι όλα είναι στο μυαλό μας και φυσικά οι περισσότεροι το γνωρίζουμε πια, αλλά...Θα τα ξαναπούμε , καλή μας συνέχεια και καλημέρες!!
Αναστασία.

Yannis Kapnidis είπε...

Πες τα Χρυσόστόμη!!!!

Και δεν εννοώ το "όλα είναι στο μυαλό" μόνο. Συχνά αφήνουμε τους στόχους μας και τις δουλειές μας και κατηγορούμε τους άλλους, ότι εκείνοι μας αποπροσανατολίζουν και μετά, ακριβώς όπως το έθεσες, εκδικούμαστε τον εαυτό μας με φαγητό, με στενοχώρια ή με άλλες βάρβαρες μεθόδους.

Ενώ το καλύτερο ποιο είναι; Η απλή σκέψη ότι δε φταίει ο άλλος που με σύγχισε, αλλά εγώ που του επέτρεψα να με συγχίσει.

Επομένως, τώρα που ξέρουμε, την επόμενη φορά θα είμαστε προσηλωμένοι στο στόχο μας κι εκείνος που μας στενοχωρεί, θα παίρνει το κουβαδάκι του και θα πηγαίνει να παίξει στην παρακάτω παραλία. Έτσι για να ξέρουμε ο καθένας τα όριά του.

Πάνω από όλα ο στόχος, όποιος κι αν είναι αυτός. Καλή συνέχεια!

Maria Tzirita είπε...

Βασίλη μου, αυτό με το καρότο, όχι αρνούμαι, δεν το κάνω με τίποτα! Προτιμώ να ξεγελαστώ αλλιώς, να κάνω κάτι άλλο ή να φάω κάτι που θα με ευχαριστήσει τουλάχιστον! Αλλά καλύτερα να αποφύγω το φαγητό γενικώς, γιατί μετά θα έχω πιο πολύ άγχος που χάλασα το πρόγραμμά μου!
Σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη, φιλιά πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Το είδα Σταυρούλα μου, και πολύ χάρηκα! Κρίσεις πάντα θα μας πιάνουν, το θέμα είναι να μάθουμε να τις ξεπερνάμε! Φιλιά πολλά!

cook είπε...

Μαρακι μου γλυκο
εγω σημερα ειμαι πολυ χαρουμενη γιατη συμπληρωνοντας τη 1η βδομαδα οπου εκοψα τσιμπολογηματα και ζαραρη,εχασα 2 κιλα!...ουτε κι εγω δεν το πιστευα!...εισαι η εμπνευση μου!...χιλια ευχαριστω!
εδω τα ειπες πολυ ομορφα...το δυσκολο ειναι οταν μας πιανει η κριση...αλλα οταν δε σκεφτομαστε το χρονο και οταν λεμε δεν καω διαιτα,μα αλλαζω τις διατροφικες μου συνηθειες,τοτε ξαλαφρωνουμε...ετσι θελω να πιστευω...τουλαχιστον εγω αυτο λεω στον ευατο μου και το πιστευω...δεν ειναι πια θεμα διαιτας για μενα,ειναι θεμα υγειας...τα παραπανω κιλα μου δημιουργησαν γαστροοισοφαγικη παλινδρομηση,η οποια με ταλαιπωρει κατι μηνες τωρα...αυτη τη βδομαδα δε μπορω να σου πω ποσο καλυτερα ειμαι...ακομη δεν εχω παρει χαπακι...ενω πρωτα καθε 3-4 μερες επρεπε να πρω ενα, διαφορετικα οι καουρες ηταν φοβερες...

αααα...περνα απο το μπλογκξ...σου εχω αφιερωση εδω :)

http://cookthebook.blogspot.com/2009/05/blog-post_06.html

φιλακια!!!

vivliolatreia.blogspot.com είπε...

Μάλλον θα εκτύπωση την ανάρτηση σου και θα την κολλήσω στο ψυγείο μου! από μέρες προσπαθώ να μπω σε ένα πρόγραμμα καλή διατροφής και να χάσω τα κιλά που έβαλα από όλα τα προβλήματα που εμφανίζονται καθημερινά άλλα τώρα το πήρα απόφαση. Δεν θα στερηθώ πολλά απλά θα ψάξω να βρω εμένα! και μην ξεχνάτε πολύ νερό!!!

Maria Tzirita είπε...

Παυλίνα μου και βέβαια θα τα καταφέρεις! Διαχώρισε τα προσωπικά σου προβλήματα από τη διατροφή σου και μην προσθέτεις άλλο ένα πρόβλημα στη ζωή σου, αυτο του σωματικού βάρους. Κρίμα δεν είναι; Φιλιά κούκλα μου!

Maria Tzirita είπε...

Αναστασία μου, είπαμε, όλα στο προγραμμα είναι, την έχεις τη θέληση και θα τα καταφέρεις μια χαρά! Σκέψου πόσο μεγαλύτερη απόλαυση είναι μι αλεπτή σιλουέτα από ένα μπωλ παγωτό! Σε φιλώ, καλή συνέχεια!

Maria Tzirita είπε...

Καλώς τον Γιάννη! Να περνάς από δω να μας τα λες κι εσύ Γιάννη μου, έτσι για να τα εμπεδώνουμε! Σ'ευχαριστώ, φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Μαγειρισσούλα μου, είσαι αστέρι! Μπράβο σου που τα κατάφερες και θα πας ακόμα καλύτερα, θα δεις! Κι η συνταγή σου υπέροχη, στο έγραψα κι εκεί, δώσε μου ρύζι και πάρε μου την ψυχή! Σ'ευχαριστώ για όλα, χίλια φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Βιβλιολατρεία, καλώς ήρθες στην παρέα μας! Αν θες ν'ακολουθήσεις το δικό μας πρόγραμμα, πες μου να σε βάλω στη λίστα! Φιλιά πολλά, τα υπόλοιπα στα έγραψα στο μέιλ!